WSPÓLNOTA ŚWIECKICH      PRZY KLASZTORZE O.O. DOMINIKANÓW UL. FRETA 10


 

De­kla­ra­cja Wspól­no­ty Mo­dli­tew­nej "ADO­NAI" przy­ję­ta dnia 22 paź­dzier­ni­ka 1999 ro­ku edy­cja 7 z dnia 18 stycz­nia 2011 War­sza­wa, Fre­ta - Ko­ściół św. Jac­ka - OO. Do­mi­ni­ka­nie

Spis tre­ści

  1. Cel i miej­sce spo­tkań
  2. Cha­rak­ter Wspól­no­ty i jej du­cho­wość
  3. Ustrój Wspól­no­ty
  4. Zgro­ma­dze­nia i for­ma­cja Wspól­no­ty

  1. Cel i miej­sce spo­tkań
    1. Ado­nai jest mo­dli­tew­ną wspól­no­tą la­ika­tu. Jej ce­lem jest po­słu­ga mo­dli­tew­na i po­głę­bia­nie wia­ry w Je­zu­sa Chry­stu­sa dla zba­wie­nia wszyst­kich wie­rzą­cych.
    2. Przy­cho­dząc do Wspól­no­ty, chce­my pójść za Chry­stu­sem i szu­kać Kró­le­stwa Bo­że­go. Po­wie­rza­my się Bo­gu, aby On umac­niał nas do da­wa­nia świa­dec­twa i w ten spo­sób wy­ko­rzy­sty­wał w swo­ich pla­nach zbaw­czych wo­bec śro­do­wisk, w któ­rych prze­by­wa­my.
    3. Wspól­no­ta ist­nie­je przy klasz­to­rze OO. Do­mi­ni­ka­nów przy ul. Fre­ta 10 w War­sza­wie. Sta­łym miej­scem zgro­ma­dzeń jest Ka­pli­ca Świę­tych Do­mi­ni­kań­skich.
  2. Cha­rak­ter Wspól­no­ty i jej du­cho­wość
    1. Wspól­no­ta Ado­nai jest czę­ścią wspól­no­ty wier­nych w Ko­ście­le Rzym­sko­ka­to­lic­kim. Po­przez przy­wią­za­nie do Za­ko­nu Do­mi­ni­ka­nów pra­gnie­my włą­czać się w dzia­ła­nia Za­ko­nu, współ­pra­cu­jąc z nim dla zba­wie­nia dusz. Ja­ko wspól­no­ta wy­wo­dzą­ca się z ru­chu Od­no­wy w Du­chu Świę­tym, chce­my za­cho­wać cha­ry­zma­tycz­ny cha­rak­ter.
    2. Na wzór Apo­sto­łów, któ­rzy otrzy­ma­li moc Du­cha dla gło­sze­nia Chry­stu­sa, pro­si­my Bo­ga, aby Duch Świę­ty, umac­niał nas, pro­wa­dził i jed­no­czył. Po­słusz­ni Bo­że­mu Du­cho­wi, ma­jąc udział w mi­ło­ści Chry­stu­sa, bu­du­je­my naj­pierw Ko­ściół Bo­ży w nas sa­mych i w na­szych ro­dzi­nach, aby nasz udział we Wspól­no­cie był peł­niej­szy.
    3. Świa­do­mi Bo­że­go pro­wa­dze­nia, pro­si­my Du­cha Świę­te­go, by nas oświe­cał i po­bu­dzał do peł­niej­sze­go od­da­nia się Je­zu­so­wi. Je­ste­śmy go­to­wi przyj­mo­wać wszyst­kie da­ry i cha­ry­zma­ty Du­cha Świę­te­go, uczyć się ko­rzy­sta­nia z nich, ro­ze­zna­wać je oraz po­słu­gi­wać ni­mi dla bu­do­wa­nia na­szej Wspól­no­ty oraz ca­łe­go Ko­ścio­ła (por. 1 Kor 12 - 14).
    4. Głów­nym źró­dłem roz­wo­ju Wspól­no­ty Ado­nai jest wspól­nie spra­wo­wa­na Eu­cha­ry­stia i wspól­na ad­o­ra­cja Naj­święt­sze­go Sa­kra­men­tu. Przy­kła­da­my wiel­ką wa­gę do mo­dli­twy li­tur­gicz­nej Ko­ścio­ła i sta­ra­my się ko­rzy­stać z jej bo­gac­twa w łącz­no­ści z ca­łą wspól­no­tą Lu­du Bo­że­go. W du­chu Pięć­dzie­siąt­ni­cy po­dej­mu­je­my mo­dli­twę spon­ta­nicz­ną; pro­wa­dze­ni przez Du­cha Świę­te­go wiel­bi­my Bo­ga tak, jak czy­ni­li to chrze­ści­ja­nie w po­cząt­kach ist­nie­nia Ko­ścio­ła Chry­stu­so­we­go (por. 1 Kor 14).
    5. Dą­ży­my do te­go, by w ży­ciu każ­de­go z nas był czas na co­dzien­ną, przy­naj­mniej pół­go­dzin­ną in­dy­wi­du­al­ną mo­dli­twę. Pie­lę­gnu­je­my na­bo­żeń­stwo do Bo­ga­ro­dzi­cy Dzie­wi­cy przez od­ma­wia­nie ró­żań­ca, któ­ry włą­cza nas w kon­tem­pla­cję ta­jem­ni­cy Zba­wie­nia. Chce­my wpro­wa­dzać w na­sze ży­cie, wzo­rem św. Do­mi­ni­ka, mo­dli­twę nie­usta­ją­cą.
    6. Ogar­nia­my sta­łą mo­dli­twą wszyst­kich, któ­rzy kie­dy­kol­wiek uczest­ni­czy­li w na­szych spo­tka­niach. Za­cho­wu­je­my też w pa­mię­ci zmar­łych człon­ków Wspól­no­ty.
    7. Dą­ży­my do te­go, by re­gu­lar­nie przy­stę­po­wać do sa­kra­men­tu po­jed­na­nia. Oso­by, któ­re od­naj­du­ją w so­bie głęb­sze na­tchnie­nia i charyzmaty Du­cha Świę­te­go, sta­ra­ją się o sta­łe­go spo­wied­ni­ka.
    8. Świa­do­mi współ­od­po­wie­dzial­no­ści za Wspól­no­tę, chęt­nie po­dej­mu­je­my służ­bę wo­bec sióstr i bra­ci. Słu­żąc so­bie na­wza­jem, do­sko­na­li­my się w po­ko­rze i mi­ło­ści bliź­nie­go. Na wzór św. Do­mi­ni­ka ota­cza­my szcze­gól­ną opie­ką tych spo­śród nas, któ­rzy są zła­ma­ni cho­ro­bą, szcze­gól­nie udrę­cze­ni i ubo­dzy.
  3. Ustrój Wspól­no­ty
    1. Wspól­no­ta sza­nu­je wol­ność sióstr i bra­ci w ich za­an­ga­żo­wa­niu w wie­rze. Wspól­no­ta jest otwar­ta dla każ­de­go, kto do niej przy­cho­dzi.
    2. Otwar­tość Wspól­no­ty de­cy­du­je o jej ustro­ju, któ­ry da­je moż­li­wość po­dej­mo­wa­nia roz­ma­itych po­sług oraz gwa­ran­tu­je po­wszech­ny udział człon­ków Wspól­no­ty w za­rzą­dza­niu jej dzia­ła­nia­mi.
    3. Wspól­no­tą Ado­nai za­rzą­dza wy­bie­ra­ne na rocz­ną ka­den­cję gro­no od­po­wie­dzial­nych. Na cze­le za­rzą­du i ca­łej Wspól­no­ty stoi Oj­ciec - opie­kun Wspól­no­ty, wy­zna­czo­ny przez Prze­ora klasz­to­ru Do­mi­ni­ka­nów. Spra­wo­wa­nie funk­cji od­po­wie­dzial­nych jest służ­bą wo­bec Wspól­no­ty i da­rem dla wszyst­kich jej człon­ków.
    4. Co ro­ku, po Mszy świę­tej w in­ten­cji wy­bo­ru od­po­wie­dzial­nych, na­stę­pu­je wy­bór gro­na dzie­się­cior­ga od­po­wie­dzial­nych Wspól­no­ty. Wy­bo­ru do­ko­nu­je Oj­ciec opie­kun po za­po­zna­niu się z opi­nią Wspól­no­ty, wy­ra­żo­ną przez gło­so­wa­nie do­rad­cze wszyst­kich upraw­nio­nych jej człon­ków. Pra­wo do gło­so­wa­nia ma­ją oso­by, któ­re uczest­ni­czą w spo­tka­niach re­gu­lar­nie przy­naj­mniej od pół ro­ku. Każ­dy upraw­nio­ny wy­pi­su­je na kart­ce na­zwi­ska sied­miu osób, któ­re, je­go zda­niem, po­win­ny zna­leźć się w gro­nie od­po­wie­dzial­nych, wska­zu­jąc ko­lej­no kan­dy­da­tów na na­stę­pu­ją­ce sta­no­wi­ska: li­de­ra wspól­no­ty, ani­ma­to­ra mo­dli­twy i dwóch je­go za­stęp­ców oraz po­zo­sta­łych człon­ków gru­py od­po­wie­dzial­nych. Gru­pa od­po­wie­dzial­nych wraz z Oj­cem wy­bie­ra ze swe­go gro­na oso­by peł­nią­ce po­zo­sta­łe po­słu­gi we Wspól­no­cie. Od­po­wie­dzial­ni mo­gą rów­nież, sto­sow­nie do ist­nie­ją­cych po­trzeb, wy­bie­rać do peł­nie­nia spe­cjal­nych funk­cji oso­by spo­za swo­je­go gro­na.
    5. Po­zo­sta­wia­my wszyst­kim sio­strom i bra­ciom sto­sow­ną mia­rę sa­mo­dziel­no­ści i od­po­wie­dzial­no­ści w peł­nie­niu ich ról we Wspól­no­cie.
    6. Szu­ka­jąc wo­li Bo­żej i do­bra Wspól­no­ty, Oj­ciec opie­kun i odpowiedzialni dzia­ła­ją w du­chu mi­ło­ści i służ­by. Sio­stry i bra­cia od­po­wia­da­ją im w du­chu wia­ry i umi­ło­wa­nia Bo­żej wo­li i przyj­mu­jąc współ­od­po­wie­dzial­ność za Wspól­no­tę, speł­nia­ją swo­je za­da­nia.
    7. Wsłu­chu­jąc się w głos Du­cha Świę­te­go, któ­ry kie­ru­je ko­ścio­łem, oj­ciec opie­kun i od­po­wie­dzial­ni zwra­ca­ją szcze­gól­ną uwa­gę na ta­len­ty, da­ry i cha­ry­zma­ty po­szcze­gól­nych osób, ro­ze­zna­jąc to, co we­dług po­trzeb da­ne­go cza­su Duch Świę­ty wzbu­dza we Wspól­no­cie. Od­po­wie­dzial­ni wy­słu­chu­ją gło­sów pły­ną­cych ze Wspól­no­ty i za­się­ga­ją ra­dy jej człon­ków, za­cho­wu­ją jed­nak przy­wi­lej po­dej­mo­wa­nia naj­waż­niej­szych de­cy­zji.
  4. Zgro­ma­dze­nia i for­ma­cja Wspól­no­ty
    1. Spo­tka­nia Wspól­no­ty od­by­wa­ją się w piąt­ki. Spo­tka­nia piąt­ko­we roz­po­czy­na Msza świę­ta, po któ­rej na­stę­pu­je część zgod­na z for­ma­cją da­ne­go okre­su. Wspól­no­ta po­słu­gu­je też mo­dli­twą wsta­wien­ni­czą.
    2. Na for­ma­cję Wspól­no­ty skła­da­ją się:
      • Li­tur­gia Eu­cha­ry­stycz­na roz­po­czy­na­ją­ca wszyst­kie piąt­ko­we spo­tka­nia Wspól­no­ty;
      • Sło­wo Bo­że gło­szo­ne przez dusz­pa­ste­rza pod­czas li­tur­gii;
      • cykl kon­fe­ren­cji;
      • re­ko­lek­cje i dni sku­pie­nia Wspól­no­ty;
      • wy­peł­nia­nie za­le­ceń De­kla­ra­cji, da­ją­cych pod­sta­wy do po­głę­bia­nia ży­cia we­wnętrz­ne­go;
      • in­dy­wi­du­al­na lek­tu­ra i stu­dium Pi­sma Świę­te­go;
      • po­głę­bia­nie wie­dzy re­li­gij­nej.
    3. Two­rze­nie pro­gra­mu for­ma­cji.
      Pro­gram for­ma­cji Wspól­no­ty po­wi­nien być przed­sta­wio­ny przez gru­pę od­po­wie­dzial­nych w cią­gu dwóch mie­się­cy od chwi­li jej wy­bo­ru. Pro­gram po­wi­nien być przy­go­to­wa­ny przy­naj­mniej na czas 12 mie­się­cy. Za­kres pro­gra­mu for­ma­cji po­wi­nien obej­mo­wać:
      • ogól­ną te­ma­ty­kę kon­fe­ren­cji piąt­ko­wych;
      • te­ma­ty­kę cy­klów ka­zań pod­czas li­tur­gii;
      • ewen­tu­al­nie do­dat­ko­we for­my dzia­ła­nia.
    4. Te­ma­ty­ka re­ko­lek­cji mo­że, ale nie mu­si być zwią­za­na z pro­gra­mem for­ma­cji. Pro­gram for­ma­cji mo­że być mo­dy­fi­ko­wa­ny w cią­gu ro­ku w miarę po­trzeb. Pro­gram ten po­wi­nien wska­zy­wać dłu­go­ter­mi­no­we ce­le ewan­ge­li­za­cyj­ne lub li­tur­gicz­ne Wspól­no­ty.
    5. Wspól­no­ta po­dej­mu­je ewan­ge­li­za­cję i po­słu­gę mo­dli­tew­ną, pro­wa­dzi tak­że zor­ga­ni­zo­wa­ną dzia­łal­ność cha­ry­ta­tyw­ną.